Nissim Black – Introductie
Nissim Baruch Black (geboren Damian) is een orthodox-joodse rapper afkomstig uit de Amerikaanse stad Seattle, in de staat Washington. Nissim was niet altijd joods. In zijn jeugd werd Nissim opgevoed als een niet-praktiserende soennitische moslim en bekeerde zich later tot het evangelische christendom.In 2012 nam Nissim zijn Hebreeuwse naam en rondde hij zijn bekeringsproces tot het orthodoxe jodendom af. Interessant is dat Nissim opgroeide in een huishouden dat niet werd gedomineerd door religie, maar door muziek.
Zijn beide ouders waren rappers die de jonge Nissim beïnvloedden. In 2003, vóór zijn toewijding aan G-d, trad Nissim op onder de alias ‘D. Black ’en was hij vooral bezig met hardcore‘ street ’hiphop. Nissim keerde zich uiteindelijk in 2011 af van dit leven en vond het verkeerd om zich te concentreren op ‘meisjes, wapens, geld en auto’s’. In plaats daarvan richtte hij zich op de Joodse gemeenschap in Seattle, met wie hij veel interactie had, en zijn relatie met G-d om zo tot ‘Joodse hiphop’ te komen. Dat wil zeggen, hiphop dat thematisch, cultureel of stilistisch beïnvloed is door het jodendom en zijn muzikale tradities. Sinds zijn bekering is Nissim naar Jeruzalem verhuisd en heeft hij een zeer actieve muzikale carrière die hem over de hele wereld brengt. Nissim werd gedeeltelijk populair vanwege het onconventionele idee om een Afro-Amerikaanse orthodox-joodse rapper te zijn die in zijn werk focust op geluk, dankbaarheid en God.
Nissim Black’s SWU Interview:
- Waarom besloot je de naam ‘Nissim Black’ als artiestennaam te gebruiken?
Black is mijn achternaam, ik heb die niet mogen kiezen. Ik moest een naam kiezen voordat ik mij bekeerde en de Joodse wet is dat men 60 dagen bekend moet zijn onder die naam voordat hij op de ketuba (Joodse huwelijksakte) wordt geschreven. Nissim was een van de vele keuzes, en ik beperkte de lijst namen tot 2. Ik was in de sjoel en was aan het bidden over een te kiezen naam. Ik wilde een siddur pakken, en de naam erop was Nissim (‘wonderen’ in het Nederlands). Ik zag dit als een teken van G-d. Ik was op zoek naar een naam en dit is wat ik zag. Ik vond het ontzettend passend.
- Hoe heeft het jodendom uw leven en uw muziek beïnvloed?
Op elke manier. Hoe meer ik ben vergroeid met mijn jodendom, hoe meer het mijn relatie met muziek beïnvloedt. In mijn leven is niets hetzelfde. Hoe ik mijn kinderen opvoed, mijn huwelijk, mijn relaties met mensen, hoe ik mij in het algemeen gedraag, het is allemaal anders dan hoe het leven ervoor was.
- Houd je nog steeds contact met elementen uit je vorige leven?
Ik houd contact met mijn familie en oude vrienden. Mijn muziek is ook verworteld met mijn vorige leven, maar de manier waarop ik me daarmee verhoud is veranderd.
- Waarom besloot je naar Israël te verhuizen? En was je geschokt door een nieuwe omgeving?
Ik wist dat ik een cultuurschok kon verwachten, maar begreep dat pas echt toen ik hier aankwam haha. Toen ik me bekeerde, wist ik dat verhuizen naar Israël het meest logisch was om mijn doelen te bereiken: mezelf onderdompelen in het jodendom, mijn relatie met GD en onze broeders en zusters die hier wonen.
- Op je website heb je Shiurim besproken, ben je van plan daarop in te gaan? En wat wil je bereiken met je muziek?
De shiurim zijn helaas niet bijgewerkt, maar we zijn van plan dit zo snel mogelijk te doen. Mijn muziek is een hulpmiddel dat ik gebruik om het licht en het bewustzijn van HaShem zo ver en wijs mogelijk te verspreiden. Ik voel me een ambassadeur van dat licht en wil het delen met alle landen ter wereld. Dit is een baan die ik heel serieus neem en niet vanzelfsprekend vind.
- Hoe zou je je muziektype definiëren en is het doel ervan?
Het is rap, hiphopmuziek, waarop de engelen dansen.
- Wat wist u over Israël en de joden voordat u zich bekeerde?
Wat ik toen wist is erg vaag en ik zou het nu niet precies meer kunnen benoemen. Ik groeide op in een joodse buurt en ben niet beïnvloed door antisemitisme. Maar het was niet altijd even makkelijk om Israël te bespreken aangezien er zoveel standpunten zijn. Ik voelde me niet de aangesproken persoon om zulke onderwerpen te bespreken. Ik wist dat Israël het heilige land was, het land van de Bijbel.
- Heb je te maken gehad met niet-constructieve kritiek of zelfs antisemitisme?
Absoluut. Bijna dagelijks. Maar dat is allemaal prima, dat krijg je erbij haha. Dat wist ik wel toen ik hiervoor koos. Ik bedoel daarmee het jodendom en verhuizen naar Israël
- Hoe is het om zowel Afro-Amerikaans als orthodox-joods te zijn?
Ik heb vrienden die net als ik zijn, dus ik ben niet zo uniek. Ik dacht niet aan het orthodoxe joden of een andere joodse stroming, ik was en ben nog steeds gefocust op mijn relatie met HaShem. Ik ging waar mijn hart me heen leidde. Als persoon van kleur val ik op. En opvallen kan worden vertaald in uw dienst voor HaShem. Ik ben nooit bang om op te vallen, het goede te doen en trots te zijn op wie ik ben. Dus het heeft me geholpen in mijn dienst voor HaShem, omdat ik altijd trots ben geweest op wie ik ben.
- Zoals je weet, vecht SWU tegen antisemitisme en puur antizionisme (demonisering van Israël). Heb je iets dat je tegen de volgers van SWU wilt zeggen?
Zet het gevecht voort. Ga door met de positieve berichten. We zijn allemaal bedrogen door de media. Onthoud dat HaShem onze strijd voor ons kan voeren.
Westside Gravy – Introductie
Westside Gravy (Noah) is een opkomende hiphopartiest uit de Amerikaanse stad San Diego, in de staat Californië. Hij is al een paar jaar online actief. Westside Gravy werd bekend op Soundcloud en Youtube, waardoor hij de kans kreeg om op te treden op het AIPAC Village Festival in 2020. Wat Noah echter uniek maakt, is zijn multiculturele opvoeding, zijn waarden en hoe trots hij is op zijn identiteit wat tot uiting komt in zijn muziek.
Noah groeide op in een huishouden met sterke Afro-Amerikaanse en Joodse identiteiten. De familie heeft in verschillende plaatsen in Amerika gewoond. De talloze verhuizingen was een belangrijke reden voor Noah om zich op zijn identiteit te richten.
Westside Gravy maakt gebruikt van unieke instrumentele geluiden en emotionele teksten om zijn publiek deelgenoot te maken van zijn gevoelens. Of het nu gaat om de benarde toestand van het Joodse volk of Israël, of zwart te zijn in de hedendaagse samenleving, Noah dompelt zijn publiek op overtuigende wijze onder. Bovendien is Noah de voorzitter van de pro-Israëlische studentenvereniging ‘GW for Israel’. Daarom begrijpt hij welke problemen antisemitisme en antizionisme veroorzaken op campussen en in de rest van de wereld.
In dit interview hopen we dichter bij die inzichten te komen.
Opmerkelijke tracks:
Westside Gravy’s SWU Interview:
- Hoe definieer je je muziek?
Ik definieer mezelf als hiphopartiest en probeer de essentie van old school hiphop levend te houden in mijn muziek. Voor mij betekent dit dat ik de nadruk moet leggen op verhalen en mijn creativiteit in mijn teksten.
Ik zie hiphop ook als een evoluerende kunstvorm die gerelateerd is aan andere muziekstijlen, dus ik probeer elementen van andere genres in mijn muziek op te nemen. Ik heb bijvoorbeeld Hava Nagila gebruikt in mijn lied Diaspora en mengde dit historisch belangrijke Israëlische en Joodse lied met een West Coast beat om verhalen te vertellen over de Joodse diaspora. Ook heb ik Russische instrumenten zoals de balalaika in een rap-beat gebruikt om een persoonlijker verhaal te vertellen over mijn familieleden die vanuit de Sovjet-Unie naar de VS kwam.
- Wat is uw persoonlijke relatie met betrekking tot het jodendom, het Joodse volk en Israël?
Ik ben geboren en getogen Joods. Mijn vader was bij de marine, dus ik verhuisde veel en maakte deel uit van verschillende Joodse gemeenschappen in de Verenigde Staten. Mijn ouders hebben me altijd geleerd trots te zijn op mijn achtergrond en identiteit als zwart-Joodse man, een belangrijk onderdeel daarvan is de band met het thuisland. Israël is daarom een groot deel van mijn identiteit en vertegenwoordigt een prachtige plek Joden uit de hele diaspora kunnen komen en zich opnieuw kunnen verbinden met de cultuur van onze voorouders. Israël draagt ook bij aan een levendige Joodse gemeenschap door onze unieke tradities samen te brengen.
- In ‘Diaspora’ had je het over BDS en het opkomen voor Israël. Specifiek op campussen. Heb je ooit ervaringen met die onderwerpen?
Ja, ik ben betrokken geweest bij het ondersteunen van Israël op de campus. Ik ben momenteel de president van GW voor Israël (bij de George Washington University), de zionistische studentenorganisatie op campus. We vertegenwoordigen Israël door culturele, educatieve en politieke middelen en creëren de mogelijkheid voor studenten om deel te nemen aan gesprekken over de Israëlische samenleving.
Met betrekking tot BDS en anti-Israël activiteiten heb ik ook veel meegemaakt. Sommige studenten op de campus proberen de politieke conflicten in Israël te versimpelen en werken zo antisemitisme in de hand, al dan niet bewust. Ze marginaliseren de band die Joodse studenten en studenten met hebben met Israël. Dit gedrag inspireerde me om Diaspora te schrijven en te laten zien hoe trots ik juist ben op de mensheid, ondanks de vele verschillende soorten discriminatie en onderdrukking waarmee onze mensen in de loop van de geschiedenis zijn geconfronteerd.
- Wat beschouw je als je ‘Magnum Opus’?
Ik zou eigenlijk twee nummers noemen, Diaspora en Black Man. In beide nummers vertegenwoordig ik belangrijke aspecten van mijn identiteit, die betrekking hebben op historische en moderne strijd die ik als zwarte jood heb ervaren en waarover ik heb geleerd. Ik vier in deze nummers ook onze prestaties en dat we blijven opkomen tegen onverdraagzaamheid. Ik denk dat het buitengewoon belangrijk is om de worstelingen die we hebben doorgemaakt te erkennen, maar ook om de kracht van zelfidentificatie en opkomen tegen onrecht te benadrukken. Het is onze plicht om de geschiedenis van onze voorouders te bestuderen. Wij kunnen zo inspiratie en waarde halen uit onze collectieve triomfen. Dat is waar deze liedjes voor mij voor staan.
- Wat is het verhaal en de betekenis van ‘Lionheart’?
Lionheart is een verhaal over onze voortdurende strijd om het Joodse thuisland en haar inwoners te beschermen. Het is geïnspireerd op verschillende verhalen die ik heb gelezen en besproken en verband houden met de oorlogen die Israël heeft doorgemaakt. Het eerste couplet wordt verteld vanuit het perspectief van een overlevende van de Holocaust die in de onafhankelijkheidsoorlog vocht. De tweede volgt een Iraaks-Joodse IDF-soldaat die herinneringen heeft aan de Farhud in Bagdad en dient in de oorlog van 1967. Het derde couplet volgt een IDF-officier die kwam naar Israël als vluchteling uit Ethiopië en nu betrokken is bij het conflict in Gaza. Elk van deze verzen is gebaseerd op de ervaringen van Joden die als immigranten en vluchtelingen van over de hele wereld zijn gekomen, op de vlucht voor geweld en vervolging, en het belang inzien van de verdediging van het Joodse thuisland. Mijn oudere broer Dmitri heeft vorig jaar Aliyah gemaakt en is een ‘Lone Soldier’ in Israël. Dit versterkte mijn persoonlijke band met Israël maar ook mijn dankbaarheid jegens iedereen die de natie Israël dient. Voor mijn muziek is dat fantastische inspiratie.
- Hoe is het om zowel Afro-Amerikaans als orthodox-joods te zijn?
Ik ben persoonlijk erg trots op mijn identiteit. Ik heb veel onverdraagzaamheid meegemaakt als een zwarte Jood, maar ben dankbaar voor mijn familie die me heeft voorbereid en me niet heeft toegestaan mijn kijk op de wereld hierdoor te laten beïnvloeden. Dat breng ik over in mijn muziek en hoewel sommige van mijn methodes nieuws zijn streef ik ernaar de muzikale tradities voort te zetten die zo verweven zijn met mijn achtergrond.
- Waarom besloot je om rapper te worden?
Rap maakt al zolang ik me kan herinneren deel uit van mijn leven. Mijn ouders speelden veel verschillende soorten muziek om me heen van jongs af aan, en hiphop sprak me echt aan. Veel van de muziek die ze speelden, kwam van artiesten als Tupac, Dr. Dre en andere artiesten uit de jaren negentig die veel verschillende soorten liedjes maakten. Het zijn ook zangers die via hun muziek het publiek proberen te vertellen over hun omgeving en hoe ze daardoor gevormd zijn. Dit heeft mij ertoe aangezet om te rappen over belangrijke gebeurtenissen in mijn leven, van mijn opvoeding als snotaap bij de marine in San Diego tot nummers over discriminatie vanuit reflecties van mij opvoeding als een snotaap van de marine in San Diego. Mijn relatie met Israël spreekt daarbij voor zich en komt ook vaak terug in de muziek die ik maak.
- Waar heb je Hebreeuws geleerd en ga je er vaker in rappen?
Ik leerde in eerste instantie Hebreeuws op de Joodse dagschool. Dit duurde van de basisschool tot en met de middelbare school. Ook tijdens mijn studie aan George Washington ben ik blijven leren. Ik oefen regelmatig met Israëlische vrienden en elke keer als ik naar Israël ga, probeer ik zoveel mogelijk Hebreeuws te spreken. Ik voel me comfortabel als ik het spreek, ook al weet ik dat mijn Hebreeuws niet perfect is. Elke kans om te praten is een kans om te leren juist als je fouten maakt. Ik ben zeker van plan om in het Hebreeuws te blijven rappen, omdat ik denk dat taal zo’n belangrijk onderdeel is van de cultuur en om mensen te verbinden.
- Hoe heb je je optreden bij AIPAC ervaren?
Ik kreeg de kans om op te treden tijdens het AIPAC Village Festival met de ongelooflijk getalenteerde acapella-groep, Jewkvox, die gevestigd is in Washington DC. Het was een geweldige ervaring om mijn nummers samen te kunnen zingen met zulke getalenteerde zangers en ik ben hen zeer dankbaar. Het was gaaf om op te treden voor zo’n divers publiek met talloze nationaliteiten en meningen maar die allemaal een band met Israël en het Joodse volk delen.
- Heb je te maken gehad met antisemitisme?
Ik heb in verschillende plekken in de wereld, en uiteraard ook in Amerika, te maken gehad met antisemitisme. Ik heb het geluk dat mijn familie en vrienden die hun steentje bijdragen aan het bestrijden van antisemitisme in Amerika.
- Zoals je weet, vecht SWU tegen antisemitisme en puur antizionisme (demonisering van Israël). Heb je iets dat je tegen fans van SWU wilt zeggen?
Ik wil alleen maar zeggen hoe dankbaar ik ben voor StandWithUs en al het geweldige werk dat ze doen om antisemitisme te bestrijden. Ik heb het voorrecht gehad om vele malen met hen op de campus samen te werken en de conferentie vorig jaar in Los Angeles bij te wonen.